Flota strażników morza.

Mieszkając tak blisko morza, nie sposób nie wspomnieć początków Marynarki Wojennej. Zanim powstała, regularna flota wojenna, usankcjonowanym sposobem obrony interesów państwa, na okolicznych wodach, było kaperstwo. Taka zalegalizowana działalność, na korzyść jednej z walczących stron, doskonale służyła do osiągania postawionych celów gospodarczych, politycznych i militarnych.

Pierwsza polska flota kaperska została powołana, przez Kazimierza Jagiellończyka, w 1456 roku podczas wojny trzynastoletniej. 18 marca, rada gdańska , wystawiła kapitanowi Hansowi Bornholm pierwszy znany list kaperski. W ciągu następnych miesięcy listy powierzono trzem dalszym kapitanom: Michałowi Ertmannowi, Wincentemu Stolle i Hansowi Moderssonowi. W 1517 roku (podczas wojny litewsko-moskiewskiej) król Zygmunt Stary stawia na rozwój kaperskiej floty wojennej. Celem rozbudowy było wykorzystanie jej, do działań wojskowych, na wschodnim Bałtyku. Flota doprowadziła do przerwania handlu pomiędzy państwami zachodnioeuropejskimi a Wielkim Księstwem Moskiewskim. W latach 1519-1521 użyto jej do blokady Królewca. Narastające zagrożenie ze strony Rosji i Szwecji (1561 rok), doprowadziło do powstania zorganizowanej floty kaperskiej. 24.03.1568 roku powołano Komisję Morską. Do jej obowiązków należało oprócz organizacji floty: rozliczanie z działalności kapitanów statków kaperskich, pilnowanie dyscypliny na okrętach oraz przekazywanie wytycznych do dalszych działań. W 1571 powstaje pierwszy regulamin służby okrętowej.